Naar de scholen in Gorontalo en in Nanga Nae

◦ LabuanBajo 27 april
Na een onrustige nacht en vroeg wakker is het dan eindelijk weer zover. We gaan weer naar de scholen in Gorontalo en Nanga Nae. Eerst even een ontbijtje met het prachtige uitzicht van Labuan Bajo en een bananen pannenkoek of nasi goreng. Ik vind het wel stoer van Stephan en Berend dat ze direct aan de nasi gaan!
Onze eerste rit is naar Gorontalo. Zij zijn onze eerste school en die plaats krijgen ze dan ook altijd. Helaas is Pak (meester, directeur) Gabriel ziek.... We zullen het vandaag zonder hem moeten doen. Hij zou morgen weer beter zijn. We hopen het maar!
Het maakt dat onze aankomst wat minder gestructureerd verloopt, maar dat is eigenlijk wel een keer fijn! Geen officiële ontvangst, maar gewoon met de kinderen om ons heen zwermend, zich afvragend wat we komen doen.
Natuurlijk houd Kees wel even een kleine toespraak met hulp van vertaler en vriend Sandi. Daarna krijgen kinderen en leraren een pen van Stichting Tolong Flores. Hier gaan de kinderen niet hand in hand in de rij, maar maken ze rijen door middel van hun arm recht vooruit. Dit is de afstand die ze van elkaar moeten staan. Keurig!
In de lerarenkamer spreken we nog even met de leerkrachten. Morgen, als Gabriel er weer is, gaan we evalueren en plannen. Leuk om te zien dat Stephan en Berend hun draai met de kinderen al vinden. Terwijl wij binnen zijn, gaan zij al voetballen. Wel erg heet!
Na anderhalf uur gaan we door naar Nanga Nae. Hier staan er al kinderen ons op te wachten. Effendi heeft zijn mooiste blouse aangetrokken lijkt het en verwelkomt ons met zijn hele team. Ook hier zijn het vandaag vooral formaliteiten en spreken zij en wij uit dat het fijn is om elkaar weer zien. Hier gaan we alle klassen langs om de pennen uit te delen. Erg leuk om te zien hoe de interactie is met de leerkrachten en Kees gaat natuurlijk ook lekker los...
Stephan en Berend valt gelijk het verschil op in de Engelse taal van de kinderen. In Gorontalo is al wat blijven hangen van wat de vorige studenten hebben gedaan. In Nanga Nae is nog geen buitenlandse student geweest.
Hier laten we ook het speelmateriaal achter. Het is speciaal constructiemateriaal en ik ga er vast nog een keer heen om met een aantal kinderen ermee te spelen en te bouwen.
Op allebei de scholen hebben we toestemming gevraagd om tussendoor zomaar eens even langs te komen en te genieten van het schoolleven in Labuan Bajo. Eens even kijken in de klas, wat kletsen en spelen met leerlingen. Kortom ervaren hoe het is om naar school te gaan in Indonesië en les te geven op een school bij Labuan Bajo.
Na het afscheid gaan we weer terug naar het hotel.
We moeten echt even bijkomen, want alles plakt door de warmte en het zweet. Lekker even koud douchen en schone kleren aan. Iets luchtigere kleding is ook wel lekker. We gaan altijd gedekt gekleed naar school, uit respect voor de Indonesische cultuur en het geloof. Dus lange broek, dichte schoenen en een blouse of net T-shirt.
Een late lunch bij een toko-Warung hier in de straat gaat er nu wel in! Kees zijn vertrouwde mie goreng en ik neem nasi goreng. Daarna gaan we terug naar het hotel en vallen we allebei in slaap, na een ochtend vol indrukken. De rest van de dag doen we rustig aan en kletsen we wat met Sandi. Na de avondmaaltijd, dit keer bij Warung Mama, slapen we vroeg. Het was een enerverende dag en morgen volgt er weer een!

◦ Labuan Bajo 28 april
Wat zijn we blij met de airco op onze kamer! We hebben namelijk heerlijk en diep geslapen. Nieuwe energie voor vandaag.
Eerst gaan we weer naar Gorontalo. Gelukkig is Pak Gabriel weer beter. Hij was blij om ons te zien en wij ook blij dat hij weer beter is. Weer krijgen we een hartelijke ontvangst in de lerarenkamer. Die Indonesiers houden wel van officiële gelegenheden! Op alle scholen krijgen we voldoende water aangeboden en in Gorontalo zorgen ze meestal voor wat zoete Indonesische hapjes. Lekker!
Na alle beleefdheden hebben we een goede discussie over een aantal zaken. De juffen geven aan dat ze graag willen leren, maar dat werken, leren en voor een gezin zorgen best lastig is. Ze willen graag cursussen volgen, maar het is wel belastend. ( hoe herkenbaar ook vanuit Nederland toch?) Ook zij zijn dus op zoek naar balans tussen werk en gezin. Helaas is de druk dus ook hier al voelbaar...Eigenlijk wel jammer om dat te moeten constateren. Ik hoop dat de emancipatie ook hier wat verder zal doordringen, zodat mannen hun vrouwen meer gaan helpen en de taken beter gaan verdelen.
Gelukkig kunnen we, wat de cursus Engels betreft, wat verlichting bieden door ervoor te kiezen om deze gezamenlijk met de kinderen te doen. Dus onder schooltijd. Nu nog op zoek gaan naar een geschikte kandidaat voor de post van leraar Engels.
Verder bespreken we het afgelopen jaar en de plannen voor komend jaar. Kees gaat morgen met Gabriel en Effendi naar de boekhandelaar om materialen aan te schaffen. Ze maken een prioriteitenlijst en gaan daarmee aan de slag.

Op naar Nanga Nae. Het is best wat veel allemaal op 1 dag, maar morgenmiddag vertrekt Sandi alweer naar Bali, omdat hij andere bezigheden heeft met zijn familie.
Hier hebben we eenzelfde soort gesprek, maar alles gaat wat minder amicaal. We merken zelf dat we hier nog niet zo'n band met de mensen hebben. Dat zal vast ook in de loop van de jaren verder groeien.
We hebben met directeur Effendi een goede inhoudelijke discussie over de vloeren wat ze daar zelf ook aan zouden kunnen bijdragen. Samen met Sandi slagen we erin om tot een goede deal te komen met Effendi en het team. Ze dragen als school ook een gedeelte bij, maar dan kan de hele school een mooi pimpbeurt krijgen. Dus vloeren, muren en het dak! Zij regelen het zand en de mankracht en wij het cement en de rest van de benodigde materialen. En dat allemaal binnen het budget van het bestuur van de Stichting!
Ook hier spreken we af dat de schoolmaterialen op een lijst komen op volgorde van prioriteit en dat deze morgen bij de boekhandelaar besteld gaan worden.

De grootse verrassing is in Nanga Nae toch wel dat Carlos, een leraar die daar al werkt, de Engelse leraar is geworden. Hij geeft nu drie middagen Engelse les aan zijn collega's! We gaan volgende week eens een les bijwonen, zodat we een goed beeld ervan krijgen. Prima geregeld zo!

Weer een dag vol met indrukken. Vanavond eten we onze laatste maaltijd in Labuan Bajo met Sandi. Zijn favoriet: Pizza!
Ik hoop dat jullie alles tot het einde hebben willen lezen, want het is een lang verhaal geworden. Bedankt daarvoor en tot de volgende keer! Groetjes uit Labuan Bajo