Boekhandelaar en meer

28 april, Labuan Bajo, Indonesië
In Nederland is het Koningsdag geweest gisteren. Hier is geen feest, maar eigenlijk voelt elke dag een beetje feest. Nou ja, wel vroeg opstaan en veel doen, maar het zijn mooie dingen allemaal om mee te maken.
Vandaag is het betaaldag bij de boekhandelaar en gaan we afscheid nemen bij de scholen. Eerst dus weer in de public transport bij Marcel. Hij heeft ons de hele week al gereden en hij blijft meestal wachten. Hij krijgt daar natuurlijk lekker voor betaald en maakt hij een mooie dagomzet. Ik denk dat hij deze week met veel plezier voor ons blijft wachten!
We hebben om 9:00 uur afgesproken. Wij zijn er natuurlijk op tijd, zoals het goede Nederlanders betaamt, maar de anderen, de boekhandelaar en de schooldirecteuren, komen zo rond 9:30 pas aan. Dat is de elastieken tijd hier! (Hier zeggen ze jam karet)
Ter plaatse moeten nog wat contracten geprint worden en Sandi is precies in de bewoordingen, dus het moet dan ook nog een keer opnieuw en verbeterd. Al met al duurt het eigenlijk best lang en moeten we een beetje geduld hebben. Voor Indonesiers is dat geen probleem, die zijn dat gewend, maar voor ons....
Daarna gaan we naar Gorontalo en daar kunnen we nog afscheid nemen van de kinderen. Ook nemen we nog wat foto's met de spullen die de boekhandelaar alvast gelijk levert. Op een pick-up worden vast wat spelmaterialen en een metalen kast geleverd.
Helaas is er geen tijd meer om afscheid te nemen van de kinderen in Naga Nae. Echt jammer, maar door het lange wachten was de schooltijd voorbij. Op vrijdag gaan de kinderen al om 11:00 uur naar huis in verband met het vrijdaggebed van de moslims.
Na het afscheid blijven we op de school in Gorontalo, want we zijn uitgenodigd om mee te gaan met een teamuitje! Er is in de ochtend uitgebreid gekookt door een aantal juffen en dit gaat mee in de open auto. We zitten bijna allemaal in de laadbak van een pick-up en gaan rijden naar het dorp van Charles, de Engelse leraar. Dit is zeker een uur rijden richting Ruteng.
De kampong heet Nobo en heeft een waterval die niet door andere toeristen wordt bezocht! Wat een prachtige plek en wat bijzonder dat we met deze collega's zo'n middag mogen beleven. We lachen veel en maken plezier met elkaar. Ook zijn ze heel behulpzaam, want de afdaling naar de waterval is glibberig en steil. Maar heeeel erg de moeite waard. Het water is koel en de waterval voelt als een enorme massage. Er wordt veel gespetterd en lol gemaakt.
Daarna weer terug naar de kampong en drinken we zoete koffie, zoals de meeste Indonesiers. Terug in de auto en genieten van de ondergaande zon onderweg.
Ik vind het lastig om uit te leggen hoe wij ons nu voelen. Wat een dag! Wat een belevenis!
Op de weg terug zetten we steeds een collega af bij hun huis en zien we waar ze wonen. En dan volgt ook voor ons het afscheid. Jammer, maar we zijn weer een heleboel mooie ervaringen rijker!
Zaterdag 29 april,
We kunnen uitslapen! Nou ja... 9:00 uur ontbijten we op het gemak en gaan dan weer met Marcel en zijn bemo op pad. We gaan de SMK Parawisata bezoeken. Dit is een mbo-school voor toerisme hier in Labuan Bajo. Deze school wordt gesteund door Educhild, de stichting waar we mee samenwerken.
Als we aankomen worden we al opgewacht door twee Engels sprekende leraren en Marjon komt ons ook al tegemoet. Trots vertellen deze leraren over hun school en de programma's die er worden opgezet om jongeren op te leiden. We krijgen weer zoete koffie en lekkers dat gemaakt is door de leerlingen in de mooie keuken, die voor een groot gedeelte is gesponsord door Educhild.
In de gesprekken ontstaan weer allerlei ideeën om bijvoorbeeld Karolus, uit Nanga Nae, te helpen met zijn Engelse lessen.
We krijgen nog een rondleiding door de school. Wat een gebouwen! Er zitten dan ook meer dan 1500! leerlingen op deze school.
Na afloop lunchen we met Marjon bij ons favoriete lunch restaurant. We kletsen nog even en daarna nemen we ook weer afscheid van haar. Waarschijnlijk zien we haar op Bali nog terug volgende week, want ze wil graag naar ons huisje komen kijken in Bungaya. Leuk om haar daar ook weer te zien.
En dan is het rust. Heerlijk om even niets te hoeven verder vandaag. We rusten/slapen deze middag en aan het einde van de dag gaan Els en ik ons lekker laten masseren in een salon aan de overkant. Wat een luxe!
Lekker eten vanavond en toch weer op tijd naar bed, want de warmte mat je af en we slapen niet altijd even goed door alle indrukken. Morgen gaan we varen met Elias en zijn familie. Lekker snorkelen en genieten van het mooie Flores.
Hartelijke groeten, Linda, Kees, Els en Cees.