De boekhandelaar en twee nieuwe sponsor kinderen

De Boekhandelaar en twee nieuwe sponsorkinderen
Labuan Bajo, 4 mei

Vandaag kunnen we weer rustig aan opstaan. Vanmiddag hoeven we pas naar de boekhandelaar. Daar zullen we ook weer de directeuren van de school ontmoeten. Maar eerst hebben we afgesproken met Pedro. Hoe we hem hebben ontmoet is een lang verhaal, maar om het even kort te doen, we hebben hem ooit al ontmoet op Bali. Hij heeft daar een hotel gehad, waar wij logeerden. Prima Cottages. Nu verhuurt hij verschillende mooie plekjes op Bali en ook hier op Flores. Hij vond het leuk om ons tegen te komen, want hij had ook al gedacht “waar ken ik die mensen dan van..”

We hebben wat gekletst en hij vertelde dat hij een stukje strand heeft waar hij een huisje aan het bouwen is. We konden zelf aangeven wanneer we even met hem meekonden om te gaan kijken. Vandaag leek ons een perfecte tijd, dus om 11 uur konden we met hem mee in zijn auto. Hij bracht ons, na het nodige klim- en klauterwerk bij een stukje paradijs…. Het huis is nog niet helemaal af, maar tussen een paar resorts in, bouwt hij een vakantiehuisje voor zijn gezin. Echt heel erg mooi!( zie de foto)

Hij vertelde, toen we op het strand zaten, veel over zijn leven. Hij komt van Flores in de buurt van Bena. Wij zijn daar, bij onze eerste reis naar Flores, ook geweest. Erg traditioneel en primitief. Hij vertelde haast zijn complete levensverhaal en wij hingen aan zijn lippen. Wat een leven, maar ook wat een moed om gewoon te leven en het leven te nemen zoals het komt. Daarnaast is hij ook een succesvol zakenman geworden met verschillende stukken grond en huizen. Bijzonder…

Na de lunch hadden we dus die afspraak bij de boekhandel. Met de bemo natuurlijk. De directeuren waren er al! Dat is verrassend voor Indonesië. Meestal zijn wij de eersten die er zijn.
De boekhandelaar had uitgepakt. De tafel stond vol met fruit en zelfgebakken cake. Flesjes water werden aangesleept en eerst werd er eerst wat gezellig gekletst.
Vervolgens gingen we over tot de traditionele manier van onderhandelen. De beide scholen hadden een verlanglijst gemaakt en op volgorde van prioriteit werden deze afgewerkt. Helaas konden we niet alles honoreren, maar we merkten dat ze het al heel fijn vonden dat we dingen konden bestellen. Voor Gorontalo worden er nog stoelen en tafels besteld die lokaal gekocht moeten worden. Dat gaan we maandag afhandelen.

De boekhandelaar stond erop dat we door hem werden thuisgebracht. Er werden 4 stoelen in de pickup, achterop gezet en Kees en pak Sene, de hulp in de winkel en de zoon van de boekhandelaar zaten achterop. Ik zat met de vrouw van de boekhandelaar en haar 2 maanden oude baby voorin én de boekhandelaar aan het stuur. Wat een onthaal voor ons!
Natuurlijk zijn we een goede klant, maar ik vond dat we veel egards werden behandeld.

Zaterdag 5 mei

Vandaag gaan we naar Nanga Nae om twee nieuwe sponsorkinderen te ontmoeten. We hebben specifiek om twee meisjes gevraagd, omdat we vooral ook meisjes willen stimuleren om verder te studeren. Vanuit een nieuwe sponsor was er ook de vraag naar een meisje. Dat is goed gelukt!

We gingen met bemo naar Nanga Na en werden door de bemo helemaal bij het hek van de school gebracht. In de bemo zien we Ririn, het sponsor meisje dat net klaar is op school en dat ons de afgelopen twee jaar is gesteund. Wat een verrassing! Ze had haar cijfers opgehaald en had haar laatste schooldag gehad. Voor haar ligt de toekomst op Lombok op de universiteit daar.
De bestuurder wilde voor wat extra geld wel op ons wachten. Op het schoolplein waren wat kinderen en moeders aan het spelen en deze wilden graag contact met ons maken en op de foto. We dachten naar de huizen van de kinderen te gaan, maar werden heel hartelijk welkom geheten in het huis van pak Sene. Zijn huis staat naast de school en zag er heel nieuw uit! We maakten ook kennis met zijn vrouw en deze had zich uitgesloofd en 4 schalen vol met pisang goreng gebakken. Intussen arriveerden de kinderen en hun ouders. We maakten kennis met Aina en haar vader en met Janti met haar moeder. Deze twee meisjes hadden net vandaag de laatste lesdag gehad op SDI Nanga Nae en gaan nu door sponsorgeld door naar de SMP, de middelbare school hier in Labuan Bajo. De ouders oogden ook erg dankbaar, maar zagen nog wat problemen, want ze hebben geen bankrekening. Die moest nog geopend worden. Dat gaan ze maandag doen.
Onvoorstelbaar haast dat er mensen zijn zonder bankrekening….. De verdere afwikkelingen en de communicatie verloopt via pak Sene. Hij stelt zich erg actief op en we verwachten veel van zijn inzet.
Na ons vol te hebben laten stoppen met pisang goreng ( dat is heel wat beter dan de gekookte bananen…) rijden we terug met de bemo naar Labuan Bajo.

In de bemo stappen even later een aantal meisjes van de middelbare school. Ze herkennen ons en beginnen een klein gesprekje, maar hun Engels is helaas nog niet genoeg om uitgebreid door te kunnen kletsen. Wel leuk dat ze ons herkenden!

Weer een leuke en productieve dag hier in Labuan Bajo. Morgen komt Sandi en zullen we heel bij te praten hebben. Ook zijn we uitgenodigd om mee te doen met het afscheidsuitje van de zesde klas, naar het strand. In de middag gaan we daar even naar toe.
Maandag gaan we naar Gontalo, eindelijk! Door alle vakantiedagen konden we daar niet eerder terecht, maar uiteindelijk gaat het toch nog lukken! We kijken er naar uit

Tot ons volgende blog! Groetjes Kees en Linda