Seraya kecil

Naar Seraya-kecil.
Zoals we gewend zijn, zijn we wakker om een uur of 7 in de ochtend. De geluiden van LabuanBajo maken ons vanzelf wakker. De Imam hebben we natuurlijk al om 4.00 uur gehoord, maar daarna vallen we meestal wel weer een poosje in slaap, totdat er zoveel bootjes aan het varen zijn dat je soms denkt dat er een helicopterplatform naast de kamer is. Ook wordt er veel getoeterd door auto's en brommers.
Toch wel gek, nu we afscheid hebben genomen van de school, dat we vakantie gaan houden. Dat is even wennen.
Na het ontbijt ruimen we de kamer leeg en maken we een klein koffertje gereed om mee te nemen naar Seraya-kecil. Een klein eiland voor de kust van Flores. Onze koffers worden in het hotel opgeslagen, want hier komen we maandag weer terug voor nog 1 nacht.
Aan het einde van de ochtend worden wij en nog 5 anderen opgehaald door de kapitein van een bootje dat ons naar Seraya-kecil zal brengen. Op dit eiland hebben we maar beperkt elektriciteit en maar een paar uur per dag stromend water. We slapen in een soort hutje dat op het strand staat. Ik hoop dat het net zo'n paradijsje is, als het lijkt.

De tocht ernaartoe is al prachtig. Blauwe zee, veel groene eilandjes, zon, wind. Heerlijk! Na een uurtje ongeveer zien we het eiland met een wit strand en een stuk of 12 hutjes. Een prachtig gezicht! Wat voelt het goed om hier een paar dagen te blijven.
We krijgen de sleutel van onze "hut" en bekijken het. Het ziet er perfect uit. We moeten het toilet doorspoelen met zeewater en kunnen in de ochtend en avond een keer douchen. Meer hebben we toch niet nodig? Er is een klamboe om het bed en er zijn schone lakens en kussens.

In een klein restaurantje lunchen we en later pakken we natuurlijk onze snorkelspullen. Je kunt hier direct vanaf het strand snorkelen! We hebben al eens eerder gesnorkeld in Indonesië, maar het overtreft onze stoutste verwachtingen. Wat een koraal en wat een hoeveelheid verschillende vissen! Super, super, super-mooi! Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.
Ik had nog geen camera meegenomen onder water. Dat doen we morgen wel. Eerst maar eens gewoon genoten.

Rond half 6 zijn we even een heuvel opgeklommen links van het strand, om de zonsondergang te zien hier. Ook al zo mooi en indrukwekkend! Om 6 uur is het donker en zitten we nog een tijdje op onze veranda om te genieten en te verwerken wat we de afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt. Wat hebben we veel kunnen doen en wat is het toch geweldig dat we dit mogen doen. Daarnaast is het afronden van onze reis op deze manier toch wel een fantastisch cadeau.
In het restaurantje eten we lekkere lokale vis met rijst en een lekkere Bintang erbij. We komen in gesprek met andere gasten en kunnen veel vertellen en laten zien van de Stichting.
Rond 22.00uur eindigt de dag, want dan gaat het licht overal uit. Wat een geweldige dag!

Zondag 5 mei. (26 jaar geleden kregen we verkering....)
Na een zeer warme nacht, zonder ventilator, zijn we al om 7.00 uur wakker. We worden ons hutje zo ongeveer uitgebrand door de zon die fel op het strand en onze veranda schijnt.
Maar we zijn klaar voor een nieuwe dag. Na een prima ontbijtje met een broodje ei en een kop Flores-koffie, gaan we aan de wandel.

Aan de andere kant van het eiland ligt een klein vissersdorp. We willen daar een kijkje gaan nemen. Een keurig aangelegde route naar het dorp is er niet. Je neemt dus min of meer de kortste route door de natuur. Het is een heuvelachtig eiland zodat je elke keer een nieuw uitzicht krijgt. Na een tocht van ongeveer 3 kwartier stonden we ineens in de kampung. Een vissersdorp waar 's nachts de mannen op zee vissen en waar overdag het gezinsleven de boventoon voert.
Uiteraard was het weer makkelijk om contact te leggen, foto's te maken en oma's warung te bezichtigen. Oma wilde graag de foto's van de kinderen houden... Wat kan het leven toch simpel zijn.
Op de weg terug nog even een duik genomen in onze prive-zee.

Lekker gelucht in het enige restaurant dat er is op Seraya-kecil. Nadat het eten even was gezakt zijn we gaan snorkelen. Dit keer met videocamera. Ik heb wel wat mooie stukjes kunnen filmen, maar het waaide vanmiddag erg hard. Hierdoor waren er meer golven en dus meer los zand in het water. Toen de golven te heftig werden zijn we maar lekker gaan relaxen en lezen bij onze hut. Lekker lezen en niets doen. Door de wind was het heel aangenaam en niet heet.

Ik heb dit nog niet geschreven of de wind gaat liggen.. We eten rond een uur of acht en al snel vallen onze luikjes dicht. Een relaxte en toch vermoeiende dag.

Maandagochtend om 8.00uur vertrekken we weer met de boot naar Labuan Bajo. In Gardena hotel ontmoeten we Ingeborg weer. Het is onze laatste dag op Flores. Nog even genieten van de Flores-koffie en lekker eten vanavond in ons favoriete restaurantje.

Hier volgt nog een leuk verslagje van Ingeborg haar verblijf bij Gabriel en zijn familie.

Ik leer de kinderen hier niet alleen Engels, gisteren was de grote test "Red jezelf in het Indonesisch":
De schooldirecteur Gabriel en zijn vrouw Maria hadden me uitgenodigd om in hun huis te komen eten en slapen, super lief van ze, en hier in Indonesië kun je op zo'n uitnodiging bovendien alleen maar "ja" zeggen. Een klein probleempje: ik spreek geen Indonesisch en zij spreken geen Engels.. Na een dagje lesgeven (hier volgen ze trouwens geen methode maar je geeft gewoon les over een onderwerp dat je die dag leuk lijkt :) ) stapte ik dus met mijn 'Hoe & Wat in het Indonesisch' stevig in de hand achterop de scooter bij meester Gusti, die me naar 'Headmaster's house' bracht. Ik was even vergeten dat de families hier heel groot zijn dus gelukkig was ik niet de enige gast maar liep het huis over van broers, ooms, tantes, nichtjes, neefjes en kleinkinderen. Eén van die kinderen was Berto, het 16-jarige neefje van Gabriel, die redelijk Engels sprak en zich direct over me ontfermde. Na de lunch nam hij me mee op zijn scooter en hebben we de stonecaves bekeken en daarna crossten we naar het vliegveld van Flores waar we boven op een heuvel fantastisch uitzicht hadden over de zee. Een superdag bij hele bijzondere mensen, met als hoogtepunt een bord nasi goreng vannochtend om 6 uur.. :)

Groetjes en tot op Bali, kees en Linda