Bestelling, afleveren en afscheid

Donderdag 2 mei en vrijdag 3 mei.

Deze morgen werden we al om 8.00 door Leksi,onze chauffeur, opgehaald. We zijn naar de markt gereden van Labuanbajo. De versmarkt. De geur van vis kwam ons al tegemoet. Het is altijd een hele belevenis zo'n markt. Veel te zien en te beleven. Alle kleuren en geuren vind ik altijd echt behorend bij Indonesië. De beleving en het gevoel van hier zijn.

Daarna zijn we naar een onderwijs-manifestatie geweest. Ik weet niet hoe ik dat anders moet noemen. Alle kinderen van alle scholen van de streek Manggarai waren hier verzameld. Ze konden er dingen doen, maar moesten vooral ook mooi gekleed zijn en zich als school presenteren voor hoogwaardigheidsbekleders. Veel mooie kinderen dus en ik hoop dat ze leuke dag hebben gehad....

De school was dus gesloten en wij zijn naar de boekhandelaar geweest. Hier hebben we in overleg met de school veel dingen kunnen kopen. Schoolboeken, leesboeken, een methode Engels, speelmaterialen, een beamer, een scherm. Te veel om op te noemen.
Het proces van bestellen en onderhandelen over de prijs was een hele onderneming. We waren er om 9.00 uur en vetrokken weer om 13.00uur! Pfff.
Moe maar heel tevreden over het resultaat hebben we genoten op het strand van Labuanbajo. Sandi en Leksi hebben op het strand vissen gebakken op een geïmproviseerde bbq. Twee bekenden van Sandi brachten rijst, groenten en sambal. Een perfecte dag!

Vanavond is het de laatste avond dat Sandi bij ons is in Labian Bajo. Hij moet weer aan het werk als gids voor G-adventures. We hebben gegeten in een Indisch restaurant genaamd Matahari. Op een prachtige locatie. Aan de haven van LabuanBajo. Een lekker koel windje, maakte dat het een zalige avond was.

Vrijdag 3 mei.
Alweer vroeg op om voor de laatste keer naar de school te gaan. Afronden van een aantal zaken. Definitief sommige dingen afspreken en vooral afscheid nemen.
We hebben vooral elkaar veel complimenten gegeven en bedankt voor al het moois dat we elkaar hebben gegeven. Zoals liefde en waardering. Maar ook een gevoel van saamhorigheid, waar we weer mee verder kunnen.
Jullie zullen begrijpen dat we dit niet droog hielden en er zijn heel wat tranen gevloeid. Zo aan de andere kant van de wereld zijn en zoveel begrip en dankbaarheid ervaren....

Als klap op de vuurpijl werden de nieuwe uniformen al bezorgd en kunnen we onze donateurs al laten zien, wat er van hun geld is gekocht! Ook kwam de boekhandelaar om de Beamer en het scherm af te leveren, samen met alvast een doos boeken die hij op voorraad had.

Daarna volgde het afscheid. We kunnen daar weer een jaar op teren. Als we terug zijn zal ik op Facebook een filmpje plaatsen van het afscheid. Ingeborg ging niet met ons mee. Zij had een rugzak met wat kleren meegenomen, want zij gaat overnachten bij bapak Gabriel en zijn vrouw ( schooldirecteur). Ik ben benieuwd hoe ze dat gaat ervaren. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers, want het is een hele ervaring. Al zal het niet meevallen, als je geen Indonesisch spreekt..

Na het afscheid hebben we Sandi naar het vliegveld van LabuanBajo gebracht. Hij ging voor twee dagen naar huis en dan weer op pad met een nieuwe reisgroep over Java en Bali. We hebben hem wel honderd keer bedankt voor al zijn inspanningen voor Stichting Tolong Flores. Het was van onschatbare waarde. We hadden dit allemaal niet kunnen doen zonder hem.
Leksi heeft ons bij het hotel afgezet en daar zaten we dan ineens met zijn tweetjes. Eerst maar eens een goede kop Flores-koffie.
Even verwerken wat er allemaal gebeurd is.

Dat gaat vast wel lukken, want morgen vertrekken we voor twee nachten naar Seraya-kecil, een eilandje verderop. Alleen maar chillen, zonnen, relaxen en snorkelen. Slapen in een hutje op het strand...

Jullie zullen dus even niets van ons horen. Geen elektriciteit en dus ook geen internet. Als we maandag terug zijn is er weer een update.
Groetjes, Linda en Kees

P.S kees is nog jaar een voetbalwedstrijd geweest hier in LabuanBajo. Hij wilde dat vorig jaar al, maar toen was het er niet van gekomen. Aan het eind van de middag kon je altijd het gejuich al horen. Vandaag was de finale van een aantal wedstrijden. Het was zeer enerverende wedstrijd met veel geren, ballen naar voren, een overspannen trainer, opstootjes, handtastelijkheden tegen de scheids, politie op het veld en staking van de wedstrijd vanwege invallende duisternis.